Carla Rump

Ik herinner mij dat ik als kind met mijn moeder door het centrum van Hilversum liep. Ik hield haar hand goed vast want ik was zo klein dat ik enkel wandelende benen zag.  Ik probeerde mij te haasten en mijn moeder mee te nemen naar de mooiste plek van het dorp. Ik ben op zoek naar dat ene moment. 

Daar was het, het stond geduldig midden in het centrum van Hilversum. Plots stond ik oog in oog met een sculptuur gemaakt van brons. Het had de vorm van een klein paard, een pony. De achterkant van het paardje was glanzend en glimmend geworden door de vele aanrakingen.  Ik werd er op getild en was op ooghoogte met de wereld.

Ik voelde mij  in het centrum van het universum. Beeldhouwkunst, een moment van stilstand, het heeft mij nooit meer los gelaten.